وقتی روبرتو گويزوتا (Roberto Goizueta) در دهه 1980 مديرعامل كوكاكولا شد، با رقابت شديد پپسی مواجه شدكه باعث كاهش رشد سهم كوكاکولا شده بود. مديرانش بر رقابت با پپسی متمركز شده بودند و قصد داشتند در هر دوره زمانی برنامه رقابتی، سهم بازار كوكا را 0/1 درصد افزايش دهند. روبرتو تصميم گرفت رقابت عليه پپسی را متوقف كند و به جاي آن عليه شرايط افزايش 0/1 درصد رشد رقابت كند. او از مديرانش پرسيد: «ميانگين مايعاتی كه هر آمريكايی در روز مي نوشد چقدر است؟» جواب 14 اونس بود. «سهم كوكا از اين مقدار چقدر است؟» دو انس. روبرتو گفت: «كوكا به سهم بيشتری از اين بازار نياز دارد.» رقيب، پپسی نبود بلكه آب، چای، قهوه، شير و آبميوه ها بودند كه 12 اونس باقيمانده را تشكيل می دادند. روبرتو گفت: «مردم هر وقت احساس كردند كه دوست دارند چيزی بنوشند بايد به كوكا دسترسی داشته باشند.» برای اجرای اين استراتژی، شركت كوكاكولا در گوشه و كنار هر خيابان دستگاه های فروش كوكا قرار داد. با اين كار، كوكا به سهم قابل ملاحظه ای از بازار دست يافت و پپسی هرگز به چنين سهمی دست نيافته است. وقتی رقابت عليه رقيب را متوقف كنيم و به جای آن رقابت عليه شرايط را آغاز كنيم، می توانيم خيلی بهتر عمل کنیم.