موقعی که پیامبر گرامی اسلام (ص ) در باره علی ( ع) فرمود : " انا مدینه العلم وعلی بابها "عده ای از خوارج بر حضرت علی ( ع) حسد ورزیدند و ده تن از بزرگان آنها متفق شدند که هر کدام جداگانه نزد حضرت علی ( ع ) رفته و فقط این سئوال را بپرسند: " علم بهتر است یا ثروت ؟ " با این پیش فرض که اگر به هر کدام جوابی غیر از دیگری داد صحت گفتار پیامبر ( ص) مشخص می شود لذا در یک روزمعینی یکی یکی به حضور آن حضرت رسیدند وسئوال خود را مطرح کردند . علی ( ع) در باره برتری علم نسبت به ثروت به اولی فرمود : علم میراٍث انبیا ء است ولی مال و ثروت میراٍث قارون و فرعون به دوی فرمود : علم تورا حفظ می کند ولی مال و ثروت را تو باید ازآن محافظت کنی به سومی فرمود : علم برای عالمان دوستان بسیار وبرای ثروتمندان دشمنان فراوان دارد به چهارمی فرمود : در انفاق علم چیزی از آن کاسته نمی شود ولی در انفاق مال وثروت از آن کاسته می شود به پنجمی فرمود : از عالم و دانشمند همواره به بزرگی وعظمت یاد می شود ولی از ثروتمند به لئمامت وخساست به ششمی فرمود : در باره دزدی و سرقت علم ترس و نگرانی وجود ندارد ولی مال و ثروت را ممکن است دزد ببرد . به هفتمی فرمود : علم با مرور زمان کهنه و فرسوده نمی شود ولی مال و ثروت دچار کهنگی و فرسودگی می شوند به هشتمی فرمود : علم هم در زمان حیات فرد وهم بعد از مرگ فرد همراه صاحبش هست ولی مال تا هنگام مرگ بیشتر با صاحبش همراه نیست . به نهمی فرمود : علم قلب را نورانی می کند ولی ثروت انسان را قسی القلب می کند . به دهمی فرمود علم صاحبش را فروتن و متواضع می کند ولی صاحب ثروت دچار تکبر ونخوت می شود همینکه نفر دهم پاسخ خودرا شنید گفت صدق الله وصدق رسول الله .